İlk karşılaşma:
(Murat ın okuduğu duvar yazısı)
Bizim kızlara sevmeyi bilmez demişler. Sorun o p..lere sevmeyi kimden öğrenmişler.. (Biraz müstehcenmiş.
)
(Hasret Kadir i kovalıyor. Kadir Murat ın önünden geçiyor.)
H: Kaçma! Kaçma! Tut şunu! Şugar baro tutsana şunu! Tut şu çuçuğu!
(Murat Kadir in peşinden koşmaya başlıyor ama gerçekten incileri dökülecek gibi. Bu arada ayağının altına bulaşık suyu bile atılıyor. Sonunda Kadir gözden kaybolur, Murat da durup nefes almaya çalışır. Hasret gelir.)
H: Döktün mü incilerini?
M: Böyle mi teşekkür ediyorsun?
H: Ne teşekkür etçem be, bacak kadar çocuk, bi yakalayamadın!
M: Tazı gibi ama.. Ne çaldı?
H: Ağzını topla, o benim kardeşim!
M: E peki senden niye kaçıyor?
H: Sana ne?
M: Buyrun bakalım.. Yardım isteyen sen değil miydin?
H: Amma uzattın be, insaniyet namına bi şey istedik, başımıza memur kesildin! Ayret bi şey!
M: Bir şey anladıysam..
H: Anlama zaten.. Hadi sen doooğru cici mahallene!
Konservatuarda:
H: Bi baksana bana.. Sen akkaten hocaymışın..
M: Evet, öyleyim..
H: Gördüm seni.. Şarkı söyletiyodun..
M: O söylediği arya..
H: Aman ne biliyim işte adını, arya marya.. Sen akkaten şarkı söylemeği mi öğretiyon?
M: Şarkı..Hı, evet..Öğretiyorum.
H: Şöyle söyle, böyle dur, nefes al felan.. Böyle mi doğru dürüst şarkı söyleniyo?
M: Evet..
H: O zaman bana da öğret..Dün öyle dedin.
M: Öyle demedim..Sesin eğitilebilir dedim.. (Hasret onun elini alıp karnına koyar.)
M: N'apıyorsun?
H: AAaaa.. AAaaaaa.. Nasıl? Oldu mu? (Murat elini çekerek yürür.)
H: Bi dursana, bi cevap versene be, sen ne biçim hocasın? Bi sesin eğitilir diyon, bi yok ben demedim diyon!
M: Öyle dedim de sen beni yanlış anladın galiba..
H: Anladım ben anladım.. Yanar döner durumları..
M: Tamam yeter artık.. İşim gücüm var benim..Eğitim istiyorsan al tabii.. Ama kimden alırsın onu bilmem.. Arar bulursun birini.. Hem sen bunun için mi geldin buraya? Yoksa başka bir şey mi diyecektin?
H: (Cebini gösterir) Cebimdekini sana veririm. Ama bi şartla..
M: Benim olan bir şey için benimle pazarlık mı ediyorsun sen? Bu ne densizlik!
(Yanlarına gelen kız konuşmayı böler. Hasret sinirle uzaklaşır.)
(Murat ın okuduğu duvar yazısı)
Bizim kızlara sevmeyi bilmez demişler. Sorun o p..lere sevmeyi kimden öğrenmişler.. (Biraz müstehcenmiş.
)(Hasret Kadir i kovalıyor. Kadir Murat ın önünden geçiyor.)
H: Kaçma! Kaçma! Tut şunu! Şugar baro tutsana şunu! Tut şu çuçuğu!
(Murat Kadir in peşinden koşmaya başlıyor ama gerçekten incileri dökülecek gibi. Bu arada ayağının altına bulaşık suyu bile atılıyor. Sonunda Kadir gözden kaybolur, Murat da durup nefes almaya çalışır. Hasret gelir.)
H: Döktün mü incilerini?
M: Böyle mi teşekkür ediyorsun?
H: Ne teşekkür etçem be, bacak kadar çocuk, bi yakalayamadın!
M: Tazı gibi ama.. Ne çaldı?
H: Ağzını topla, o benim kardeşim!
M: E peki senden niye kaçıyor?
H: Sana ne?
M: Buyrun bakalım.. Yardım isteyen sen değil miydin?
H: Amma uzattın be, insaniyet namına bi şey istedik, başımıza memur kesildin! Ayret bi şey!
M: Bir şey anladıysam..
H: Anlama zaten.. Hadi sen doooğru cici mahallene!
Konservatuarda:
H: Bi baksana bana.. Sen akkaten hocaymışın..
M: Evet, öyleyim..
H: Gördüm seni.. Şarkı söyletiyodun..
M: O söylediği arya..
H: Aman ne biliyim işte adını, arya marya.. Sen akkaten şarkı söylemeği mi öğretiyon?
M: Şarkı..Hı, evet..Öğretiyorum.
H: Şöyle söyle, böyle dur, nefes al felan.. Böyle mi doğru dürüst şarkı söyleniyo?
M: Evet..
H: O zaman bana da öğret..Dün öyle dedin.
M: Öyle demedim..Sesin eğitilebilir dedim.. (Hasret onun elini alıp karnına koyar.)
M: N'apıyorsun?
H: AAaaa.. AAaaaaa.. Nasıl? Oldu mu? (Murat elini çekerek yürür.)
H: Bi dursana, bi cevap versene be, sen ne biçim hocasın? Bi sesin eğitilir diyon, bi yok ben demedim diyon!
M: Öyle dedim de sen beni yanlış anladın galiba..
H: Anladım ben anladım.. Yanar döner durumları..
M: Tamam yeter artık.. İşim gücüm var benim..Eğitim istiyorsan al tabii.. Ama kimden alırsın onu bilmem.. Arar bulursun birini.. Hem sen bunun için mi geldin buraya? Yoksa başka bir şey mi diyecektin?
H: (Cebini gösterir) Cebimdekini sana veririm. Ama bi şartla..
M: Benim olan bir şey için benimle pazarlık mı ediyorsun sen? Bu ne densizlik!
(Yanlarına gelen kız konuşmayı böler. Hasret sinirle uzaklaşır.)
